بررسی دفع ادراری فلوراید پس از استفاده از دهان شویه سدیم فلوراید در کودکان 12-6 ساله

مقدمه: دهانشویه های سدیم فلوراید در مطالعات کلینیکی متعدد بعنوان یکی از موثرترین روشهای پیشگیری از پوسیدگی  در طی 50 سال شناخته شده اند. هدف از این مطالعه ارزیابی میزان فلوراید باقی مانده در دهان و دفع ادراری فلوراید پس از استفاده از دهان شویه سدیم فلوراید است. مواد و روش ها: در این مطالعه 45 کودک 6-12 ساله مقیم در یک مجتمع شبانه روزی با محیط زندگی و رژیم غذایی یکسان انتخاب شدند. میزان فلوراید آب آشامیدنی آنها 2/0 ppm بود. در مرحله اول مطالعه قبل از استفاده از دهانشویه نمونه بزاق و ادرار در طول شب جمع آوری شد و در مرحله دوم پس از استفاده از دهانشویه سدیم فلوراید 2/0 درصد (1 دقیقه با cc5 از محلول) مانند مرحله اول نمونه بزاق و ادار در طول شب جمع آوری گردید. اختلاف غلظت بین مقدار محلول تف شده و محلول اولیه (cc5 اولیه که کودک دهان شویه کرده است) نشان دهنده میزان دهان شویه ای است که توسط کودک بلعیده شده است. سپس میزان فلوراید نمونه های ادرار و بزاق توسط دستگاه پتانسیومتر و با استفاده از منحنی های استاندارد تعیین شد. برای بررسی آماری نتایج از نرم افزار Graphpad instat و تستهای Paired t-test و آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد. یافته ها: نتیجه مطالعه نشان داد که این کودکان حدود 07/1 تا mg42/2 با میانگین 32/0±75/1 میلی گرم فلوراید را بلعیده اند. مقدار فلوراید دفع شده از طریق ادرار در دو مرحله قبل و پس از مصرف دهان شویه به ترتیب 46/40±46/110 میکروگرم و 45/70±27/201 میکروگرم بود.  سرعت دفع ادراری فلوراید در دو مرحله قبل و پس از مصرف دهانشویه به ترتیب 05/5±87/13 و m/h35/9±68/24 بود. این نتایج نشان می دهد که بیشتر از 3/1 محلول بکار رفته در دهان باقی مانده یا توسط کودک بلعیده شده است و اختلاف معنی داری بین مقدار دفع اداری فلوراید و سرعت دفع اداری فلوراید در دو مرحله قبل و بعد از تجویز دهان شویه وجود داشت (P